Oud Arsenal-spits Henry verloor als Fransman zijn hart in Engeland

Diego Maradona was niet de enige voetballer die zijn team redde met een handsbal, al viel de Fransman Thierry Henry geen lof ten deel zoals de Argentijn. Integendeel zelfs. Tijdens een kwalificatiewedstrijd voor het Wereldkampioenschap voetbal in Zuid-Afrika op 18 november 2009, onthield Henry Ierland met een handsbal de toegang tot de het eindtoernooi in Zuid-Afrika. Met een assist aan William Gallas zorgt hij er vervolgens voor dat Frankrijk de play-off wedstrijd naar zich toe wist te trekken.
Het lijkt een kleine smet om een grote carrière, maar misschien is het ook een begin van een verklaring voor het feit dat Henry wel één van de beste Franse spelers ooit is, maar zeker niet een van de meest geliefde. Maradona won met zijn handsbal eeuwige roem, voor Henry was er hoon. Handy Henry, schrijft de Ierse pers, maar ook de Fransen zelf zijn beschaamd. Moreel gezien had ik in dit geval de voorkeur gegeven aan een verlies, boven de overwinning’, reageerde filosoof Alain Finkelkraut.

Topscorer aller tijden van les Bleus

De status van Europees Kampioen Michèl Platini (1984) en Wereldkampioen Zidane (1998) is in Frankrijk veel groter dan die van Henry. Toch is hij met 51 doelpunten in 123 wedstrijden topscorer aller tijden van Les Bleus. Hij wordt wereldkampioen met Frankrijk in 1998 en wint het EK in 2000, als man of the match van de finale. Toch is het niet in zijn thuisland Frankrijk, maar in Engeland waar hij de harten van de fans werkelijk wist te veroveren.

Wereldkampioen Henry speelde in 1998 niet in de finale

In 1998 werd Henry met Frankrijk wereldkampioen. Op het moment dat Aimé Jaquet hem selecteert heeft Henry nog maar drie keer gespeeld voor het nationale elftal, maar hij eindigt met drie doelpunten wel als WK-topscorer van zijn team. Toch speelde hij niet mee in de finale. Zijn invalbeurt wordt hem door de neus geboord. De Franse bondcoach durft het niet aan om met Henry een aanvallende impuls in het veld te brengen omdat Marcel Desailly een rode kaart heeft gekregen.

Debuut voor Monaco met 17 jaar

Henry groeide op in de Parijse buitenwijk Les Ulis, ‘één van die groteske creaties van de Franse architect Robert Camelot’, schrijft Philippe Auclair in zijn biografie van de Fransman: Lonely at the Top. Het is zo’n onbelangrijk deel van de banlieus, dat het niet eens een eigen treinstation heeft. Zijn vader Tony is van La Désirade, een piepklein eilandje aan de oostkant van Guadeloupe. Zijn moeder Maryse was geboren op Martinique. Die West-Indische wortels is Henry nooit vergeten. Hij groeide op met de muziek, de cultuur en het eten van de eilanden. Als hij er terugkeert voelt Henry zich minder bekeken. Na zijn wereldkampioenschap in 1998 bezocht Henry Guadeloupe. Er werd gefeest, en iedereen kwam naar mijn huis om te zingen, maar de dag erna was het voorbij. ‘Ik kan er op blote voeten buiten lopen en rondrijden op een Vespa, in mijn korte broek. He is het paradijs’.

Thierry Henry begint op zijn zeventiende als prof bij Monaco in 1994, onder Arsène Wenger, zijn latere coach ook bij Arsenal. Met zijn sterke optreden op het WK van 1998 dwingt Henry daarna een transfer af van AS Moncaco naar Juventus.
In Italië houdt hij het maar één seizoen vol. Dan vertrekt hij naar Arsenal om daar een legende te worden. Twee keer wint hij met de Engelse club de Premier League, in 2002 en 2004, iets wat Arsenal sinds zijn vertrek nooit meer is gelukt. Hij maakt 175 competitiegoals voor de Londense club, was vier keer topscorer van de Engelse competitie en werd in 2008 door supporters gekozen tot beste speler uit de clubgeschiedenis. Zijn in brons gegoten standbeeld staat voor het Emirates Stadium.

Balcontrole op volle sprintsnelheid

In Engeland was Henry acht seizoenen lang op de top van zijn kunnen, week in week uit. Hij is snel, maar dat niet alleen, Henry weet op volle sprintsnelheid de bal ook nog te controleren en om zich heen te kijken. Zijn schoten zien niet hard, maar precies, en vaak voorzien van een voor de keeper onbereikbare curve.
Henry won met Arsenal niet de Champions League, maar de club kwam er nooit dichterbij dan met hem in de spits, in 2006 in de met 2-0 verloren finale tegen Barcelona. Barcelona en Arsenal zijn op dat moment de mooist spelende ploegen ter wereld. Henry heeft in de halve finale zo’n beetje in zijn eentje Real Madrid uitgeschakeld.
Het jaar erna, in 2007, vertrekt Henry naar Barcelona en bij die club wint hij de Champions League alsnog. Toch zin de allerbeste jaren van Henry dan voorbij. Met de opkomst van spelers als Messi en Ibrahímovic, zit Henry steeds vaker op de bank. Hij besluit zijn carrière af te sluiten in de Verenigde Staten, al keert hij aan het begin van 2012 nog heel even terug in Engeland voor een daverend slotakkoord.
Na zijn winnende doelpunt in een bekerwedstrijd en zijn 175ste treffer in de Premier League liggen de Arsenal-supporters begin 2012 wederom aan zijn voeten. Zij verlangen nog altijd terug naar het tijdperk Henry.

Uit protest knielt Henry bijna 9 minuten lang

Ook als trainer kent Henry successen, maar tot een echte doorbraak is het tot op heden niet gekomen. In 2018 haalt hij als assistent bondscoach met België de halve finale van het Wereldkampioenschap, maar wordt dan uitgeschakeld, uitgerekend door Frankrijk. Bij AS Monaco wordt hij hoofdcoach, maar ontslagen na twintig wedstrijden, waarvan hij er elf verliest.
Henry beproeft zijn geluk in Canada, waar hij ook zijn maatschappelijke rol opeist.
In de zomer van 2020 steekt hij zijn gebalde vuist in de lucht voor de start van de wedstrijd die zijn elftal Montreal Impact speelde tegen de New England Revolution. Kort daarvoor was hij 8 minuten en 46 seconden lang geknield te blijven zitten in een T-shirt met de kreet ‘Black Lives Matter’