Stijlicoon van EK 1988, maakte Ruud Gullit-pruik populair

De grote passen van Ruud Gullit zaten er al jong in. Toen hij dertien was zette de trainer van de toenmalige profclub DWS hem in de verdediging. ‘Ik kreeg de bal van de keeper en begon te lopen, net zo lang tot ik het doel van de tegenstander zag opdoemen’, vertelt Ruud Gullit in zijn analytische boek ‘Kijken naar voetbal’, verplichte kost voor serieuze voetballiefhebbers . ‘Met van die grote passen.’  Met die grote stappen, sleurend en keihard werkend voor het team, werd Ruud Gullit in 1988 op het EK de eerste en nog altijd enige Nederlander die ooit als aanvoerder een hoofdprijs omhoog mocht tillen. Het was een volksfeest dat veel Nederlanders nooit zouden vergeten. Op de daken van de bijna gezonken woonboten zong heel Nederland het lied ‘Wij houden van Oranje’ van André Hazes. Veel supporters dosten zich uit met rasta-locks: de beroemde Ruud-Gullit pruik.

Gullit had zijn beperkingen in de kleine ruimte

Op Amsterdamse voetbalpleintjes, zoals het Balboaplein waar hij met Frank Rijkaard speelde, leerde Gullit dat hij zijn beperkingen had in de kleine ruimte. Ik was nogal groot voor mijn leeftijd, met lange benen’, zegt Ruud Gullit in het boek. ‘Voor mij werd het makkelijker op een echt veld, waar genoeg ruimte was om met grote passen iedereen voorbij te lopen.’ Tot verbazing van Gullit kwam hij jarenlang heel erg ver met deze simpele strategie.

In het Amsterdams jeugdelftal bijvoorbeeld bleef hij makkelijk overeind tegenover de technisch vaardiger Ajacieden. ‘Het ging zo makkelijk dat ik als twaalfjarige voor het eerst dacht: hé, ik kan toch ook wel een beetje voetballen’, zegt Ruud Gullit in het voetbalboek. Bij de Nederlandse jeugdelftallen, waar de coaches in hem een middenvelder zagen en Ruud naar eigen zeggen aanvankelijk nauwelijks wist wat hij moest doen. ‘Maar ik was groot en sterk en dacht: als ik nu gewoon begin te lopen en lopen, dan worden de tegenstanders vanzelf gek van mij. Die tactiek werkte en ik handhaafde me op het middenveld.’ 

Trainers gebruikten Ruud Gullit zoals het hen uitkwam

Met grote passen het veld overbruggen bleef zijn carrièrelang een handelsmerk van Ruud Gullit. ‘Ik was een buitenbeentje’, schrijft hij in Kijken naar voetbal. Met zijn uitzonderlijke kwaliteiten zouden trainers hem zijn leven lang inzetten waar ze maar wilden. Soms tot ongenogen van Gullit zelf. Maar het leverde hem een grootse carrière op waarin hij Europees Kampioen werd met het Nederlands Elftal en twee Gouden Ballen won, waarvan hij er eentje cadeau gaf aan Nelson Mandela. 

Op EK 1988 smeedt Gullit Oranje tot een team aaneen

Zonder enige ervaring op grote voetbaltoernooien begon aanvoerder Ruud Gullit met het Nederlands elftal van Rinus Michels in 1988 aan het EK in Duitsland. Volgens sommigen speelde Ruud Gullit op dat toernooi niet eens zijn beste voetbal, maar die analyse wringt aan alle kanten. Gullit scoorde op dat toernooi maar een keer, met een snoeiharde kopbal bracht hij Oranje voor rust aan de leiding in de finale tegen de Sovjet-Unie. Maar het was vooral zijn verbindende rol als aanvoerder die Oranje tot een toernooi winnend team aaneen smeedde.

Tijdens EK 1988 bemoeide Gullit zich met de opstelling

Gullit had een goede relatie met Michels, bemoeide zich tijdens het EK 1988 met de opstelling en waakte voor een al te grote dominantie van de Ajacieden. In 2013 zei hij daarover in een interview met het AD: ”Menzo in de goal, Silooy rechtsback. En dan Van Breukelen en Van Aerle eruit bijvoorbeeld? Over mijn lijk, heb ik toen gezegd. Ik ben gewoon, midden in dat proces gaan staan, eerlijk. Ik zei als ze het van buitenaf flikken om aan die PSV’ers te komen, dan krijgen ze met mij te doen. Het beste team speelt, klaar uit.’

Cadeau op EK 1988 brengt Michels in tranen

Gullit ontpopte zich op het Europees Kampioenschap tot een leider die de teamgeest goed in het oog hield. Zo vertelt Auke Kok in ‘1988 – Wij hielden van Oranje’ het verhaal over het horloge met inscriptie dat Rinus Michels al tijdens het EK ontving van de spelersgroep. Ruud Gullit stuurde spelersbegeleider Carel Akemann er in Hamburg op uit om een ‘klokkie’ te kopen.

Wat mag het kosten, vroeg Akemann aan de spelersgroep. ‘Een honderdje of drie, vier?’ ‘Doe maar een Cartier van tussen de vijf- en achtduizend gulden’, antwoordde Gullit. Akerman reed in zijn trainingspak naar een exclusieve juwelierszaak. Hij kreeg daar champagne geserveerd bij het bestellen en het ophalen van het horloge. In trainingspak liet Akeman zich naar een exclusieve juwelierszaak rijden. Die trakteerde hem zowel bij de bestelling als bij het afhalen op champagne. De bondscoach was diep geroerd. Toen hij de tranen voelde opkomen trok hij zich snel terug op zijn hotelkamer om met zijn vrouw te bellen.

Impact van winst EK 1988 dringt tot Ruud Gullit later door

De impact van de overwinning drong bij Ruud Gullit pas veel later door, zo bekende Ruud Gullit meer dan dertig jaar later in het AD. ‘Heel veel van de leuke dingen die ik nu kan doen in het internationale voetbal, op de televisie of bij grote sportevenementen, heb ik te danken aan die prestaties van destijds.’

Na EK van 1988 is Ruud Gullit een stijlicoon

Vanaf het EK 1988 vestigt Ruud Gullit ook definitief zijn naam als stijlicoon. Hij speelde op dat toernooi misschien wat minder, maar zijn verschijning was ongekend spectaculair. Dankzij zijn warrelende dreadlocks zijn beelden die tijdens dat toernooi van hem zijn gemaakt nog altijd een visueel spektakel. In zijn eerste jaar bij AC Milan had Gullit in Italië al indruk gemaakt. Supporters droegen daarom graag petjes droegen waar het opvallende rasta-kapsel van de Amsterdammer eraan vastgeplakt. Zijn lange vlechten zijn nagemaakt van zwarte wol. Tijdens en na het toernooi het Europees Kampioenschap van 1988 in Duitsland nemen Oranje spelers de trend over. De Ruud Gullit-pruik wordt een begrip en ook petjes met het rastakapsel van Ruud Gullit zijn in Nederland ongekend populair. Ook tegenwoordig nog is de Gullit-pruik een populair verkleed-attribuut.

Ruud Gullit pruik doet het goed bij carnaval

Ook in zijn tijd als trainer blijft de Ruud Gullit-pruik populair. Zo tooiden fans van Newcastle United zich op de tribunes graag met een Gullit-pruik toen de Nederlander daar coach was. In Nederland kun je met dat kapsel je een zakcentje verdienen tot op de dag van vandaag. Dat blijkt uit een reportage in het Dagblad de Stem tijdens het Europees Kampioenschap van 2012 in Polen-Oekraïne. Op feesten en partijen treedt de Bredanaar Bart van de Ven het hele jaar op met zijn act Rasta Ruud.
Op de tribune wees Iemand de witte Van Ven er ooit op dat hij eigenlijk best op Ruud Gullit leek. Daarmee was het idee voor een uit de hand gelopen grap geboren.
Tijdens de eindtoernooien waar Oranje speelt beleeft hij een hoogtepunt in zijn leven. De act met de pruik van Ruud Gullit doet het ook goed tijdens carnaval, vertelt Van de Ven. Ook in de buitenlandse media brengen de dubbelganger graag in beeld. Rijk wordt hij er niet van bekende Van de Ven aan de stem. ‘ Zoveel levert het allemaal niet op. Na die week moeten we alle drie weer gewoon aan de slag om de schoorsteen te laten roken.’ Intussen blijkt de Amsterdamse inspirator van de Ruud Gullit-pruik de grap wel kan waarderen. Tijdens het EK in Polen-Oekraïne twitterde hij een foto van de Bredanaar in een Oranje cabrio: If someone sees this car. Say hello for me.

Johan Cruijff en Willem van Hanegem als raadgevers

Johan Cruijff en Willem van Hanegem waren de grote voorbeelden en raadgevers van Ruud Gullit. Ze stonden hem bij met raad en daad en hielpen hem als hij eens in een dalletje zat. In de biografie van Bert Hiddema uit 1998, het jaar van de EK-overwinning van Ruud Gullit, staat dat Willem van Hanegem getuige was toen Ruud Gullit het jawoord gaf aan zijn eerste echtgenote Yvonne de Vries. Dat Gullit close was met ‘De Kromme’ wordt benadrukt door het feit dat Willem met zijn zwager ook nog de flat van Ruud en Yvonne schilderde en stukadoorde. 

Amsterdammers vinden elkaar bij Feyenoord

De hechte relatie die Gullit had met Johan Cruijff is des te opmerkelijker omdat Gullit weinig moest hebben van Ajax. Beide Amsterdammers vonden elkaar bij Feyenoord. Gullit is een gevoelsmens. ‘Hij laat zich leiden door zijn gevoel, zijn intuïtie’, schrijft biograaf Hiddema in zijn boek. ‘Niet omdat dat feilloos is, maar hij moet gewoon zijn hart volgen.’ Die intuïtie bracht hem niet naar De Meer. Ook al lag het oude Ajax-stadion op steenworp afstand van De Meerboys, zijn eerste voetbalclub. ‘De Ajacieden liepen allemaal parmantig rond’, vertelt Ruud Gullit in het boek Kijken naar Voetbal dat hij zelf schreef. ‘Ze konden best goed voetballen, maar waren toch vaak iets te zelfverzekerd, hautain zelfs.’

Ruud Gullit voorkomt Ajax-coupe voor EK 1988

In de aanloop naar het EK van 1988 moest Ruud Gullit zich inspannen om een Amsterdamse coupe voorkomen. Cruijff riep van de de daken dat Van Basten tijdens het EK in de spits moest staan. ‘Marco moet spelen en zo niet, dan kan hij beter afscheid nemen van Oranje en lekker thuis blijven.’ Dat zei Cruijff na een oefenwedstrijd tegen Roemenië. Gullit vond dat John Bosman uitstekend de kop in en wist drukte de affaire vakkundig de kop in. ‘Marco had een half jaar lang nauwelijks gespeeld was twee keer geopereerd, vocht om terug te komen.’, zei hij in 2013 tegen het AD.

Hij voelde mee met zijn teamgenoot bij AC Milaan, maar analyseert de affaire een kwart eeuw later in het AD op Cruijffiaanse wijze. ‘Marco was er dus nog niet, anders hoef je niet terug te komen, begrijp je. Hij viel bij Milan meestal in, meer niet. Marco had het ritme niet. Ik wist dat. Ik moest objectief zijn. Marco zou zelf net zo hard zijn voor een ander. Aan de top ga je geen zoete broodjes bakken met elkaar.’

Op weg naar EK groeit Ruud Gullit als leider

De kranten stonde er bol van de affaire rond Van Basten, maar Gullit bleef cool: ‘Ik zeg je dat Van Basten later tegen Engeland zo geëxplodeerd is omdat de weg ernaar toe ging zoals die ging. Hij vroeg het uiterste van zichzelf, uiteindelijk leverde dat iets heel bijzonders op. Michels twijfelde van tevoren helemaal niet, die werkte aan een plan, die wist dat Marco nog niet klaar was.” Door zijn alerte optreden in de kwestie rond Van Basten groeide Ruud Gullit als leider van het team dat het EK van 1988 uiteindelijk zou gaan winnen.

Ruud Gullit draagt graag shirt van de underdog

In plaats van Ajax koos Gullit aan het begin van zijn carrière voor het shirt van het vrij onbetekenende Haarlem. Zoals hij later wel vaker de allergrootste clubs links zou laten liggen. Hij koos voor het shirt van AC Milan en niet voor het shirt van Juventus. En hij koos voor het shirt van Chelsea in een tijd dat die club nog in de schaduw stond van Manchester United.

Niet alle underdogs waar hij speelde vierden triomfen, maar als het lukte dan was dat mede te danken aan hem. Bovendien, prijzen winnen was voor Gullit zelf niet het belangrijkste.  ‘Je hebt niet eens de pest in als je verliest, verweet Willem van Hanegem Gullit eens. De Amsterdammer was als jonge speler net begonnen bij Feyenoord. ‘Zo steek ik niet in elkaar’, was Gullits antwoord. 

In autobiografie roemt Gullit humor Barry Hughes

Gullit wilde van zijn coaches nog wel wat anders leren dan winnen alleen. Haarlem-trainer Barry Hughes, was best een goede trainer, maar hij had vooral een benijdenswaardige humor. ‘Je moest zo om hem lachen dat je hoofd er haast af viel’, schrijft Gullit in zijn boek My Autobiography.

Hughes kaapte Gullit met Haarlem voor de neus weg van Ajax. Toen hij hoorde dat Ajax hem wilde hebben posste hij een nacht voor Gullits deur om hem een contract te laten tekenen. Hij was een fan en liet Gullit zijn gang gaan. ‘Hughes vond het geweldig als ik met die lange passen het veld overstak.’ Hughes opvolger Hans van Doorneveld zette Gullit het jaar erna in de spits en ook daar bleek Gullit zich prima te redden. Hij scoorde voor Haarlem in zijn laatste seizoen 14 keer in 31 Eredivisiewedstrijden en maakte de overstap naar Feyenoord waar in zijn tweede seizoen ging samenspelen met Johan Cruijff.

Ruud Gullit botst met hork Thijs Libregts

Cruijff en niet trainer Thijs Libregts bepaalde daar de opstelling. De laatste beschouwde Gullit sowieso als een domme hork na zijn uitspraak dat Gullit wel kon voetballen, maar alleen wat lui was. ‘Dat heb je met die zwartjes’, zei Libregts destijds. Cruijff noemde Gullit ‘een leuke rechtsbuiten, bij wie het spelinzicht ontbreekt’.. Een beetje tegen wil en dank moest Gullit op die positie het het veld breed gaan houden, met het krijt aan zijn schoenen zoals dat heet, en hij ging akkoord. Cruijffs wil was wet’, schrijft Ruud Gullit in zijn boek Kijken naar Voetbal. Als multifunctionele speler moest Gullit zich wel vakker schikken in het lot dat trainers hem toebedeelden. in zijn carrièrelang rollen toe die hij zelf niet altijd zag zitten.

Op een hotelkamer kletst Gullit urenlang met Cruijff

‘Ik ben vaak op posities gezet waar ik niet het best tot m’n recht kwam’ zei hij in 2016 in De Telegraaf. ‘Ik deed het in het belang van het team. Alleen bij PSV, Sampdoria en Chelsea heb ik kunnen doen wat ik wilde.’ De vrijheid die de Amsterdammer in Eindhoven voelde, drukte hij misschien ook uit in zijn haarstijl. Hij laat het hem kenmerkende afro-kapsel groeien tot dreadlocks. Het is deze look die duizenden Nederlanders later zullen proberen te kopiëren met het dragen van een Ruud Gullit-pruik.

Bij Feyenoord kwam het later met Cruijff ook nog goed.  Nadat Cruijff en Gullit met Feyenoord de landstitel raakten beide spelers tijdens een elfatl-uitje aan de praat: ‘Urenlang hebben we in onze hotelkamer gezeten en heeft hij me voorbereid op de rest van mijn carrière.’ Inmiddels schaart Gullit zijn nieuwe rol als rechtsbuiten van Feyenoord ook onder Cruijffs ‘goede ideeën’. Aan de vooravond van het EK van 1988 was Gullit nog opgestaan tegen de grote meester.

Met AC Milan behaalt Gullit grote successen

Twee keer won Gullit met Frank Rijkaard en Marco van Basten de Europacup 1, bij AC Milan onder coach Arrigo Sacchi. Twee keer winnen ze de Wereldbeker en AC Milan wordt drie keer landskampioen. Sacchi was als jochie helemaal gek van Ajax, vertelt hij in zijn AC Milan-boek De Onsterfelijken. 

‘Ajax was gewoon duizelingwekkend goed’, vertelt Sacchi in het boek. Er was alleen een probleem: het spel was onmogelijk op televisie te volgen, het beeldscherm was te klein, de Hollandse aanvalsgolven bewogen zich over het hele veld. Ik viel soms bijna van mijn stoel omdat ik helemaal naar een kant helde, op zoek naar het stuk veld dat niet in beeld was. 

Cruijff, schrijft Sacci, was een gewedige speler, die speelde met het team, voor het team, op beide helften en negentig minuten lang. Als Ajax pressing speelde en balverlies leed, was Cruijff de eerste die mee naar achteren rende. Hij was immers de snelste. 

Ruud Gullit was de steunpilaar waar Sacchi op bouwde.

In zijn boek schrijft Sacchi over Ruud Gullit dat hijhet team niet bijeen te houden zoals Johan Cruijff dat kon. Daarom zette ik hem ook niet als de creatieve spelmaker tussen aanval en middenveld, ook al wilde hij dat graag. Daar zag ik liever Donadoni. Niettemin was Gullit de steunpilaar waar Sacchi op bouwde. Als de vicevoorzitter Galliani van de AC Milan voor de wedstrijd tegen wat de kleedkamer binnekomt en meldt dat er in het stadion van Rode Ster Belgrado 120 duizend mensen in het stadion zitten dient Gullit hem van repliek: ‘Hoeveel zitten er normaal?”, vraagt Gullit. ‘Zo’n 40 tot 50.000′, luidt het antwoord. ‘Mooi’, concludeert Gullit. ‘Dat betekent dat de de rest is gekomen om ons te zien spelen.’

Sacchi wilde dat zijn elftal voor altijd herinnerd zou worden

In plaats van het catenaccio dat we van Italianen gewend zijn speelde Sacchi met Milan calcio. Hij zocht de aanval en zette de tegenstander onder druk. ‘Het boek dat Sacchi schreef over zijn tijd bij Milan heet niet voor niets De Onsterfelijken’. Het boek vertelt dat Ruud Gullit Sacchi eens de vraag stelde waarom hij niet af en toe wat opportunistischer speelde. Lange mannen naar voren en ballen voor de pot met onze sterke koppers. ‘Sacchi antwoordde: ‘Omdat – als we al het geluk hebben te scoren – de mensen die tien minuten van opportunisme zullen herinneren in plaats van de tachtig minuten waarin we op onze manier het spel hebben geïnterpreteerd. Uiteindelijk was Gullits inbreng in ons spel daarin van evident belang. Hij bood de moed aan het elftal die men in Italië niet gewend was, dat werd gevolgd.’

Bij het Nederlands elftal debuteerde Gullit op zijn negentiende. Vedetten als Ruud Krol en Tscheu La Ling omarmden hem daar liefdevol.  In het boek My Autobiography beschrijft Ruud Gullit hoe hij tijdens interlands staat te genieten van teamgenoot Van Basten:  ‘Marco van Basten was in een fonkelende vorm. I enjoyed myself tremendously on the wing. Ik stond me daar op de vleugel enorm te vermaken. 

Ruud Gullits vader speelde in het Surinaams elftal

Gullit werd geboren op 1 september 1962 als Rudi Dil, maar die naam beviel hem niet en dus koos hij voor de naam van zijn vader. Voorafgaand aan het WK van 1994 bedankte hij onverwachts voor het Nederlands Elftal. Het was wonderwel Ruud Gullits vader die in 1994 in de pers vertelde dat zijn zoon bij Oranje genoeg had van ‘de kliek van Ajax’, Danny Blind, Michael van Praag en Louis van Gaal met name. Gullit is de zoon van een witte moeder, Ria Dil en een zwarte vader, George Gullit, die ooit een wedstrijd in het Surinaams elftal voetbalde en bij de Surinaamse club Transvaal had samengespeeld met de vader van Rijkaard, Gullits jeugdvriend met wie hij samenspeelde op pleintjes en op zijn vijftiede al in het eerste van DWS.

Als achtjarige had Gullit geen benul van zijn omgeving

Wanneer Gullit buiten aan het voetballen was, moest zijn moeder hem naar binnen sleuren als het donker werd. ‘Zo heeft het voetbal mij gegrepen als klein ventje’, vertelt Ruud Gullit in zijn boek Kijken naar Voetbal. ‘Die bal greep mij.’Als achtjarige stond ik op het pleintje in onze wijk met een bal te pielen, zonder enig benul van wat er om me heen gebeurde. In die kleine ruimtes op straat was ik niet de uitblinker.’ 

In Gullits boek My Autobiography geeft Gullit inhoudelijke redenen voor zijn afscheid van Oranje. Hij was het niet eens met de taktiek van Dick Advocaat. Volgens Gullit moest de bondscoach meer rekening houden met de zware luchtvochtige weersomstandigheden in Orlando, en zou het spelen met twee vleugelspitsen te veel eisen van Oranje. Van Advocaat hield eigenwijs voet bij stuk, Gullit ging niet mee en uiteinde paste de bondscoach tijdens het toernooi zijn techniek toch aan. 

Gullit-biografieën in kranten afgebrand

In zijn laatste seizoen bij Chelsea combineert Gullit een baan als trainer en coach. Als hij in het seizoen 1998/1999 begint bij Newcastle, kiest hij voor een formeler uiterlijk. De dreadlock verdwijnen en de Amsterdammer kiest voor een kort kapsel. Sommige fans hebben misschien hun zolder opgeruimd en de Ruud-Gullit pruik teleurgesteld in de prullenbak gegooid.

Na Newcastle was Gullit trainer van Chelsea, Feyenoord en LA Galaxy. Recensenten in Nederlandse dagbladen wonden zich er destijds over op dat Gullit niet alles vertelde over zijn ontslag bij Chelsea, een fixatie die jaren later nog moeilijker te begrijpen is dan destijds. Überhaupt zijn de Gullit-biografieën in tal van kranten afgebrand.Ze zouden kritiekloos zijn. Gullit werd te veel op een voetstuk gehesen zonder dat hij het achterste van zijn tong liet zien. Dat vonden althans de critici. ‘Als je, zoals Wim Kieft, het verhaal vertelt over een donkere periode in je leven, dan gaat het over jezelf en schaad je er anderen niet mee. Als ik mijn verhaal opschrijf, dan ontkom ik er niet aan om minder leuke dingen te vertellen over mensen en dat wil ik niet’, zei hij daarover.

Na EK van 1988 maakte Ruud Gullit indruk als analist

De boeken over Ruud Gullit uit die tijd waren misschien niet alles onthullend of overdreven kritisch, maar er staat veel vermeld dat jaren of decennia later, nog altijd intereressant is om te lezen. Dat geldt minder voor sommige voetbalverhalen over Gullit die destijds in kranten verschenen. Daarin vertelden journalisten liever over hun persoonlijke ontmoetingen met de wereldster. Het is niet gek dat zij zich daarop destijds wilden voorstaan of ervan onder de indruk waren, maar dit soort losse flodder-verhalen hebben de tand des tijs niet doorstaan en hielpen geen steek om Gullit een beetje beter te begrijpen.

Als voetbalanalist voor de BBC, SBS en Al Jazeera, maakte Ruud Gullit in die jaren grote indruk, door de eenvoudige bewoordingen waarmee hij de essentie van het spel wist te vatten. In Kijken Naar Voetbal doet hij dat ook. Ook veel van wat te lezen staat in de biografie Van Hiddema heeft de tand de stijds doorstaan. ‘Liefde heeft geen kleur’, zegt Gullit daarin. ‘Mensen die dat wel denken, hebben een probleem.’ 

Trainer Gullit leest de krant in de kleedkamer

De Engelsen leerden Gullit kennen tijdens de overwinning van Oranje op het EK van 1988 tegen Engeland. Dat gaf hij twee assists. Sommige Britten vonden hem arrogant, maar zelf begreep de Amsterdammer daar niks van. ‘Er bestaan daar zo veel misvattingen over mij’, zei hij daarover in 2021 tegen het weekblad Privé. ‘Voor Gullit zelf kwam zijn ontslag bij Chelsea als een volslagen verrassing. Hij begreep niet waarom het zo ver moest komen, zo blijkt uit het boek Ruud Gullit: My autobiography, dat precies in die tijd uitkwam. Het is niet ontdenkbaar dat zijn gevoelsaanpak en bewonderenswaardige relaxte houding Chelsea-eigenaar Roman Abramovitsj te veel werden. 

Schreeuwen deed de aanvoerder van Oranje tijdens het EK van 1988 niet. Ruud Gullit schreef in zijn autobiografie: ‘Met extreem gedrag zet je als coach je houdbaarheidsdatum op het spel.’ Na een slechte eerste helft tegen Liverpool zat hij in de kleedkamer de krant te lezen. Gullit wilde de reacties zie, zo vertelde hij aan De Telegraaf. ‘Na een paar minuten heb ik de krant opgevouwen en ben rustig gaan uitleggen hoe we ’t in de tweede helft gingen doen.’ Brede grijns. ‘Moet je geen gewoonte van maken, maar voor die ene keer werkte het.’

Begrip Ruud Gullit-pruik kreeg in 2020 nieuwe lading

In 2020 kreeg de term Ruud-Gullit pruik een nieuwe betekenis. In navolging van Wesley Sneijder in 2011, koos ook Ruud Gullit voor een haartransplantatie. Ook collega-voetballers Ronald de Boer, Royston Drenthe, Demy de Zeeuw, Patrick Kluivert en Frank de Boer deden dat. Ze kregen allemaal hun jeugdige haarlijn terug. En eerlijk is eerlijk. Aan een pruik doet de scherpe hairline waarmee Ruud Gullit tegenwoordig zo vaak in beeld is als analist bij Ziggo in het geheel niet denken.  Bij Jinek vertelde Gullit in 2020 open en eerlijk dat hij voor zijn haartransplantatie naar Turkijke vloog. Vijfentwintig jaar na de Ruud Gullit pruik, blijkt de Amsterdamse voetballer nog altijd een trendsetter in de mode.